برای زیباتر شدن

مردها انگار یادشون رفته که عاشق باشن , باید احساس ضرورت به عشق داشته باشن ولی انگار اینو رو پیشونیشون نوشتن که فقط نقش حامی و نون آور دارن ؛ مثلاً من تو زندگیم مستقلم و نیازی ندارم کسی خرجمو بده اما به مردی احتیاج دارم که دوسم داشته باشه و دوسش داشته باشم .

ولی راستش وقتی یه نفر همیشه کنارمه احساس خفگی میکنم ..

یعنی وقتی خودم تنهام احساس خوشحالی میکنم ؛ میدونی؟ رمانتیک بودن برام راحت نیست

تو رابطه هایی که داشتم نه اینکه ازم سو استفاده شده باشه و بهم اهمیت نداده باشن اما اون اشتیاق و وابستگی وجود نداشت ؛ حداقل از طرف من دیگه به آدما احساسی پیدا نمیکنم

فکر کنم بخاطر اینه که قلبم چند بار شکسته و دوباره خودمو جمع کردم واسه همینه تلاشی برای شروع یه رابطه دیگه نمیکنم ؛ نه دیگه اشتیاقی دارم نه حتی عصبانی میشم ..